Belton mówił całkiem poważnie, ale Lucien nie był w nastroju, żeby dyskutować o

Nienawidził wcześnie wstawać. O tej porze jego przyjaciele spali jeszcze w najlepsze. Wciąż
- Po prostu z nią nie walczę - uśmiechnęła się Klara. - Mimo że cała się lepi i jest ubrudzona. Nie mogę uwierzyć, że dawałeś jej słodycze.
- Więc co on tutaj robi? - Pokazała palcem na diuka.
dziwiła, dlaczego coraz bardziej pociąga ją tajemniczość i skrytość lorda Kilcairna.
- Siadaj - poleciła, odsuwając krzesło przy starym dębowym stole. - Przyniosę bandaż.
- Masz jeszcze jakieś instrukcje?
- Dobrze wiesz, co mówi. Znasz na pamięć całe wersety.
- Jak pan sobie życzy, milordzie. - Posłała mu spojrzenie, w którym ciekawość
Gdy ich oczy się spotkały, ogarnęło ją nagłe pożądanie. Nie spodziewała się po sobie
Obserwując, jak Lucien naprawia okno, żałowała, że częściej nie próbuje jej
- Przepraszam - rzekł i podał jej wino. Wypiła je do połowy, z westchnieniem odstawiła kieliszek i wtuliła się w kanapę.
- Łatwo cię zadowolić.
powiem ci prawdę, Lucienie. Proszę, nie gniewaj się, ale w rzeczywistości nie chcę cię
- Na szczęście zamyśliłem się i nie słyszałem, co wygadywał Henning.

- Ja zaś pragnę przypomnieć, że nie byłabym, gdzie dziś jestem, gdybym nie pilnowała własnych interesów. Gdybym wczoraj nie poszła za Edwardem, spotkalibyśmy się dzisiaj w mniej komfortowych warunkach.
pewnością nigdy by nie skrzywdził kobiety. Jeżeli pani kiedykolwiek na nim zależało...
- Kurwa! – syknął brunet, odwracając go do siebie przodem i odciągając ręce od
padłem ofiarą niemądrego zakładu z przyjaciółmi. Uwierzyli mi, posłali po chirurga i
uwodzili kobiety tuzinami. Mimo to socjeta wielbiła ich bałwochwalczo. Gdy zjawiali się na
Potężny wykidajło wskazał bez słowa na jasno ubraną postać, ledwie widoczną w
Rozmasował kark, nie mogąc wyjść ze zdumienia, że kobieta o tak skromnym wyglądzie potrafi obudzić w nim tak duże napięcie. Wiedział, czym jest pożądanie. Czuł je przecież nieraz. Ale nigdy w taki sposób.
cukier.
gwałtownie. Sąsiad, pianista, szedł przez dziedziniec, kiwając niespiesznie laseczką i paląc
niebieskimi oczami, jakby się z niego śmiał! Jakby mówił mu samym spojrzeniem, że
- Dobra jest, co, wujku? - zawołał Dorian z zachwytem.
- Nie myślę o tym w ten sposób - odparła wymijająco.
- Owszem. Mówiono, że pański dziadek nigdy jej nie wybaczył, nawet po śmierci
- Właśnie takie lubię! - parsknął zduszonym głosem. Cóż mu w końcu mogła zrobić?
a w progu stanęła starsza kobieta z miłym wyrazem twarzy. Krótkie włosy jak zwykle