Umieramy, zrozumiała, unosząc się lekko. Moje dziecko i ja... umieramy...

Płacę za benzynę gotówką, wsiadam do samochodu i wracam do pracy. Po raz pierwszy
– Wiesz, że nie mogę z tobą o tym rozmawiać. – Hayes sączył manhattana, Bentz
czy pokojówka. – Wyjrzał zza ramienia Hayesa. – A skoro mowa o prasie...
Nie ma w tym nic zadziwiającego.
115
– Wiem, że sobie ze mną igrasz.
– Myślisz, że to nie Jennifer?
na chodnik, przyspieszył, by po chwili ostro zahamować. Nastolatek w opadających dżinsach
Niczego nie znalazł.
Rozdział 17
Bentz potrzebował dowodu, że nie oszalał. Że nie widzi duchów, że nie fantazjuje. Fakt,
– Już to zrobiłam, kazał mi spadać. Wykalkulował sobie, że Bentz wrócił do miasta.
Miał ze sobą tylko malutką latarkę, ale musiał się przekonać. Niepewnie przeszedł przez
nowego od jednej z jej przyjaciółek, ta przyjaciółka traciła życie. Prawie tak, jakby... Zdaję

Kocham cię. Bądź szczęśliwa.
natychmiast po przeczytaniu jego listu, dotarłaby do Londynu wczoraj. Oczywiście mogła
Dopiero teraz się obejrzała. Lucien Balfour sam wyglądał jak grecki bóg. Zaczęła się
Był zdziwiony i jak mi się wydało, nieco zaskoczony moją uwagą.
- Tak. - Ruszyła za nim. - Oświadczył pan wprost, że chce mnie rozebrać i całować. I
żywy.
- Następnym razem, kiedy Fiona się na mnie zdenerwuje, zacznie rozpowiadać o tobie
- Wpadnę później do restauracji.
ciebie.
panną Delacroix.
- Jestem guwernantką, a nie kochanką - oświadczyła, poprawiając włosy. - A pan, na
wspomnieniom drugiej myśli. Teraz wciąż się zastanawiał, w jakim stopniu niechlubne
- Nie można oddać czegoś, czego się nie posiada - stwierdził tym samym spokojnym
- Milordzie, czy to lord Kilcairn pana namówił, żeby pan ze mną zatańczył? - zapytała,
Siedział przy biurku zasłanym papierami. Uniósł dłoń, dając jej znak, żeby chwilę